humus

humus
hŭmus, i (archaic form of the abl. sing. humu, Varr. ap. Non. 488, 6 and 48, 26), f. (archaic masc. humum humidum pedibus fodit, Laev. ap. Prisc. p. 719 P.: humidum humum, Gracch. ib.) [from the prim. form XAM, whence chămai, chămothen, chămalos, Lat. humilis; kindr. with Sanscr. Xám, earth; Gr. chthôn], the earth, the ground, the soil.
I.
Lit. (class.; cf.: terra, solum, tellus): humus erat immunda, lutulenta vino, coronis languidulis et spinis coöperta piscium, Cic. Fragm. Or. pro Gall. ap. Quint. 8, 3, 66 (ap. Orell. IV. 2, p. 454); cf.:

omnia constrata telis, armis, cadaveribus et inter ea humus infecta sanguine,

Sall. J. 101 fin.:

subacta atque pura,

Cic. de Sen. 17, 59: cubitis pinsibant humum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 23 Müll. (Trag. v. 435 Vahl.); cf.: procubuit moriens et humum semel ore momordit. bit the ground and died (cf. the Homer. odax helein gaian), Verg. A. 11, 418:

calcibus atram Tundit humum exspirans,

id. ib. 10, 731; cf. Ov. A. A. 1, 112:

pede candido In morem Salium ter quatient humum,

Hor. C. 4, 1, 28:

Acestes aequaevum ab humo attollit amicum,

Verg. A. 5, 452:

sedit humo,

Ov. M. 4, 261:

ipse feraces Figat humo plantas,

Verg. G. 4, 115; cf.:

semina spargere humo,

Ov. M. 5, 647:

surgit humo,

id. F. 6, 735; cf.:

nec se movit humo,

id. M. 4, 264:

dejectoque in humum vultu,

id. ib. 6, 607:

propter humum volitat,

id. ib. 8, 258:

humi atque ipsius stirpis laetitia,

Col. 4, 24, 4; cf.:

quis cibus erat caro ferina atque humi pabulum uti pecoribus,

Sall. J. 18, 1:

ii, quos humus injecta contegeret (shortly afterwards, gleba),

Cic. Leg. 2, 22, 57:

quae (genera arborum) humi arido atque arenoso gignuntur,

Sall. J. 48, 3 Kritz N. cr. — Poet., as a fig. for what is low, mean, common:

sermones repentes per humum,

Hor. Ep. 2, 1, 251; cf.:

ne, dum vitat humum, nubes et inania captet,

id. A. P. 230:

ad humum maerore gravi deducit et angit,

id. ib. 110; v. also [p. 871] under adv.:

affigit humo divinae particulam aurae,

id. S. 2, 2, 79.—
II.
Transf., in gen., like solum, land, country, region:

Punica nec Teucris pressa fuisset humus,

Ov. H. 7, 140:

Aonia,

id. F. 1, 490:

Illyrica,

id. Med. Fac. 74:

Pontica,

id. P. 3, 5, 56.—
III.
Adverbial form humi, like chamai, on the ground or to the ground:

jacere humi,

Cic. Cat. 1, 10, 26:

requiescere,

Sall. J. 85, 33:

strati,

Cic. de Or. 3, 6, 22; cf.:

serpit humi tutus nimium timidusque procellae,

Hor. A. P. 28:

quousque humi defixa tua mens erit?

fixed on the ground, Cic. Rep. 6, 17:

locus circiter duodecim pedes humi depressus,

Sall. C. 55, 3:

quot humi morientia corpora fundis?

Verg. A. 11, 665:

spargere humi dentes,

Ov. M. 3, 105; cf.:

hunc stravit humi,

id. ib. 12, 255:

tremens procumbit humi bos,

Verg. A. 5, 481:

volvitur ille excussus humi,

id. ib. 11, 640; cf.:

projectum humi jugulavit,

Tac. H. 2, 64:

stratus humi palmes viduas desiderat ulmos,

Juv. 8, 78.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • humus — humus …   Dictionnaire des rimes

  • HUMUS — L’humus est la matière organique transformée par voie biologique et chimique et incorporée à la fraction minérale du sol, avec laquelle elle contracte des liens physico chimiques plus ou moins étroits. Par extension, le mot «humus» désigne… …   Encyclopédie Universelle

  • Humus — (Origin: 1790–1800; < Latin : earth, ground [ humus. Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Random House, Inc. 23 Sep. 2008. .] ) is the organic material in soil lending it a dark brown or black colouration. In soil science, humus refers to any… …   Wikipedia

  • Humus — (lateinisch „Erdboden“) im engeren Sinne bezeichnet in der Bodenkunde die Gesamtheit der toten organischen Substanz eines Bodens.[1][2][3][4] Der Humus ist Teil der gesamten organischen Bodensubstanz. Er unterliegt vor allem der Aktivität der… …   Deutsch Wikipedia

  • humus — HÚMUS s.n. Amestec de substanţe organice amorfe aflat în sol, care îi condiţionează fertilitatea şi care este rezultat din transformarea materialului vegetal sub acţiunea microorganismelor. – Din fr., lat. humus, germ. Humus. Trimis de gall,… …   Dicționar Român

  • Humus — ist jene dunkle in fortwährender Verwesung begriffene organische, namentlich pflanzliche Substanz, die keine organische Struktur mehr zeigt. In[145] chemischer Hinsicht besteht der Humus aus oxydierbaren Kohlenstoffverbindungen (durchschnittlich… …   Lexikon der gesamten Technik

  • Humus — Sm erw. fach. (19. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. humus f. Erde .    Ebenso nndl. humus, ne. humus, nfrz. humus, nschw. humus, nnorw. humus; human. lateinisch l …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • humus — (plural humus) sustantivo masculino 1. (no contable) Conjunto de materias orgánicas descompuestas o en proceso de transformación que constituyen la capa más externa de un suelo: Este suelo se ha quedado sin humus por la erosión …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Hūmus — (lat.), die braune oder schwarze Masse, in die Pflanzen oder Pflanzenteile nach dem Absterben zerfallen, und die, oft in starker Schicht, den Boden der Wälder und Wiesen bedeckt, häufiger noch, mit mineralischen Substanzen vermischt, im… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • humus — / umus/ s.m. [dal lat. humus s.f. suolo, terra, terreno ]. 1. (biol., agr.) [complesso di sostanze organiche derivato dalla decomposizione di residui vegetali e animali] ▶◀ terriccio. ‖ suolo, terra, terreno. 2. (fig.) [insieme dei fattori… …   Enciclopedia Italiana

  • humus — ‘Capa superficial del suelo, constituida por la descomposición de materiales animales y vegetales’. Es invariable en plural (→ plural, 1f): «Las lombrices de tierra y su papel en la formación de los humus de tierras de cultivo» (Alvarado Darwin… …   Diccionario panhispánico de dudas

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”